Skręcenie Stawy Skokowego

Skręcenie stawu skokowego jest powszechnym urazem w obrębie narządu ruchu. Ze względu na mechanizm urazu, skręcenia dzieli się na ewersyjne i inwersyjne, przy czym znacznie częściej dochodzi do skręcenia inwersyjnego, podczas którego stopa wywija się na zewnętrzną krawędź. Dochodzi wówczas do uszkodzenia bocznych struktur torebkowo-więzadłowych, najczęściej więzadła skokowo-strzałkowego przedniego (ATFL).

W następstwie urazu pojawia się ból podczas obciążania kończyny, dochodzi do powstania obrzęku, krwiaka, ograniczenia ruchomości.

W zależności od rozległości urazu wyróżnia się 3 stopnie skręcenia:

I – niewielka tkliwość i obrzęk, bez cech niestabilności

II – naderwanie więzadeł z obrzękiem, z cechami niewielkiej niestabilności oraz zaburzeniem funkcji

III – całkowite zerwanie więzadeł z masywnym obrzękiem, dużą niestabilnością oraz brakiem możliwości obciążenia kończyny

Leczenie jest uwarunkowane stopniem uszkodzenia i wymaga diagnostyki obrazowej – RTG (w celu wykluczenia pęknięcia, złamania) oraz USG (w celu oceny stanu tkanek miękkich). W przypadku poważnych uszkodzeń w obrębie stawu skokowego niezbędne będzie leczenie operacyjne. W mniejszych urazach możliwe jest leczenie zachowawcze.

Niezwykle istotna w procesie leczenia jest rehabilitacja, której zadaniem jest zapewnienie odpowiednich warunków do gojenia i regeneracji tkanki oraz przywrócenie prawidłowej ruchomości i stabilności stawu skokowego. Właściwie prowadzony proces terapeutyczny pozwala na uniknięcie powstania zwłóknień w obrębie stawu skokowego oraz nawykowych skręceń.

Autorka: Ania Wójcik